شربت دياتوسين

ضد سرفه رژیمی (بدون قند)

بزرگسالان و نوجوانان بالاتر از 6 سال: 2 قاشق مرباخوری 3 نوبت در روز

کودکان 1 تا 6 سال: یک قاشق مرباخوری 3 نوبت در روز

موارد منع مصرف و عوارض جانبی:

-         به علت وجود اسپارتام در مبتلایان به فنیل کتو نوری منع مصرف دارد.

-         به علت وجود سوربیتول در بیماران مبتلا به عدم تحمل ارثی فروکتوز همچنین در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه یا کبد مصرف نشود.

-         تیمول موجود در این فرآورده ممکن است باعث تحریک غشاءهای مخاطی شود.

مواد ویژه مصرف:

مصرف این فرآورده به خصوص در افراد دیابتی تحت نظر پزشک مجاز می باشد .

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

ایمنی مصرف این دارو در این دوران به اثبات نرسیده است.

عصاره مایع برگ ها و سرشاخه های گلدار آویشن (Thymus vulgara)به میزان 750 میلی گرم در هر 5 میلی لیتر

فنول ها شامل: تیمول، کارواکرول سینئول، بورنئول، ژرانیول، لینالول، بورنیل و استات لینالیل

فلاونوئیدها شامل: اپی ژنین، لوتئولین، تیمونین و نارین ژنین

محلول خوراکی 120 میلی لیتری

بر حسب 35-30 میلی گرم تیمول در 100 میلی لیتر شربت

اثر ضد سرفه، خلط آور و ضد اسپاسم از مهمترین آثار فارماکولوژیک، آویشن به حساب می آید. این آثار را به اسانس های فرار (مانند تیمول و کارواکرول) نسبت می دهند. اسانس های فرار در گیاه آویشن، اثر ضد اسپاسم روی نسوج ریوی انسان دارد. مصرف آویشن و یا عصاره آن در درمان برونشیت، سیاه سرفه و التهاب مجاری تنفسی توسط مقامات بهداشتی در کشور آلمان مورد تایید قرار گرفته است. مصرف عصاره آویشن ترشحات موکوس دستگاه تنفسی را افزایش داده و واجد اثرات خلط آور می باشد در یک مطالعه دوسوکور و راندم 60 بیمار مبتلا به سرفه های شدید تحت درمان با شربت آویشن یا دارو برم هگزین برای مدت 5 روز قرار گرفتند. اثر دو دارو مشابه یکدیگر بود و تفاوتی بین اثر این دارو دیده نشد. این آزمایش نشان دهنده اثربخشی شربت آویشن به عنوان یک خلط اور قوی و موثر در درمان سرفه می باشد. فلاونوئیدهای موجود در فرآورده می توانند با تحریک مستقیم مخاط موجب افزایش ترشح مخاط تنفسی و افزایش حرکات مژک های تنفسی شده و در نتیجه خروج مواد زائد، میکروب و ذرات گرد و غبار را از طریق مجاری تنفسی تشدید می نماید.

1- Mark Blumenthal، Herbal Medicine، American Botanical Council، (2000)، P.379 -378.

2- Rudolf Fritz Weiss، M.D.، Volker Fintelmann, M. D. ، Herbal Medicine، Thieme،(2000) ، P.197-199،323،365،424.

3- James A. Duke , Ph.D.Medicinal Herbs، CRC Press، London، (2001) ، P.483- 484.

4- Martindale 35, The Complete Drug Reference (2007), vol 2, P. 2175.

5- Chevallier, A. Herbal Remedies . Dorling Kindersley . London, (2007),PP .220-22.